Klacht tegen Nederlandsche Staat wegens schending van Art 8 EVRM betreffende het recht op privé-leven

Vereniging Vrijbit voegde op 2 augustus 2009 daad bij het woord en deponeerde een klacht over opslag van biometrische gegevens- van iedere burger van 12 jaar en  ouder- door de Nederlandse regering, in één centrale paspoortdatabase, en  het ter beschikking stellen van deze gegevens aan justitie en inlichtingen en veiligheidsdiensten bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens [EHRM].

Geregistreerde Identiteit door registratie vingerafdruk

De officiële klacht luid als volgt:

Namens de leden van de vereniging Vrijbit dienen we bij deze een klacht in tegen de Staat der Nederlanden wegens schending van Art 8 EVRM betreffende het recht op privé-leven.
Dit omdat vanaf 21 september digitale pasfoto’s en vingerafdrukken in één centraal paspoortregister worden geregistreerd, samen met alle overige persoonsgegevens die vermeld worden op een paspoort of ID-kaart. Data die aan inlichtingen en veiligheidsdiensten en indirect ook aan Justitie ter beschikking worden gesteld.

Op 9 juni 2009 heeft de Staten Generaal hiertoe goedkeuring verleend door in te stemmen met het ‘wetsvoorstel Wijziging van de Paspoortwet  in zake het herinrichten van de reisdocumentenadministratie’(31324, R1844)’. Deze wet regelt een aantal wijzigingen voor de uitgifte van reisdocumenten, zoals paspoorten en identiteitskaarten en de verwerking en het bewaren van gegevens van de verstrekte documenten voor verificatie en identificatie.

De belangrijkste wijzigingen ten opzichte van de voorgaande paspoortwet zijn:

1- Invoering van één centrale reisdocumentenadministratie, waarin alle gegevens worden bijgehouden met betrekking tot aangevraagde, vervaardigde, uitgereikte, ingehouden, ingeleverde, vervallen, ontvreemde of anderszins als vermist opgegeven en definitief aan het verkeer onttrokken, reisdocumenten.

2 – Registratie van biometrische kenmerken in de reisdocumentenadministratie – zoals digitale pasfoto’s en twee vingerafdrukken van alle Nederlanders – die een nieuw paspoort/IDkaart aanvragen.

3- Toegang tot gegevens uit de reisdocumentenadministratie voor inlichtingen- en veiligheidsdiensten en bevoegdheid van Officier van Justitie om deze gegevens op te vragen voor justitiële doeleinden.

De invoering van deze centrale registratie werd reeds op 24 januari 2005 in een brief van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding aan de Tweede Kamer aangekondigd (1). Als belangrijkste reden voor het centraal opslaan van biometrische kenmerken werd lookalike fraude genoemd, ‘waarvan ook terroristen gebruik kunnen maken’. Daarnaast zou deze nieuwe infrastructuur ook een bijdrage moeten leveren aan de effectiviteit van de uitvoering van de, die maand ingevoerde, Uitgebreide Wet op de Identificatieplicht(WU-ID).

De registratie van biometrische kenmerken in een centrale database is van meet af aan bekritiseerd door experts in informatiebeveiliging. Hoogleraar Bart Jacobs van de Radboud Universiteit in Nijmegen heeft er herhaaldelijk op gewezen dat één centrale paspoort databank een potentiële bron van problemen is, omdat deze een geliefd doelwit van criminele hackers zal worden. Volgens zijn collega Jaap-Henk Hoepman (universiteit Nijmegen en Twente) is het slechts een kwestie van tijd voordat ook de politie inzage in de database krijgt om vingerafdrukken te zoeken. Paul de Hert, hoogleraar bescherming persoonsgegevens (universiteit van Tilburg en Brussel) en Annemarie Sprokkereef , onderzoeker regulering biometrie ( universiteit Tilburg en Leeds) hebben in 2007 in een opinieartikel hun bezorgdheid geuit (2). Naar hun mening wordt de burger definitief de mogelijkheid ontnomen om controle te houden over zijn of haar gegevens. De overheid kijkt niet alleen meer of een paspoort/IDkaart bij een persoon hoort, maar kan elke burger identificeren aan de hand van een ergens aangetroffen vingerafdruk. Hierdoor wordt feitelijk iedereen als potentiële verdachte of terrorist bestempeld. In een open brief aan de Eerste Kamer wijzen deskundigen (3) op de risico’s van opslag van complete vingerafdrukscans die niet versleuteld zijn en het gebruik daarvan.  De kernvraag is volgens hen of de voordelen van een biometrische zoekfunctie wel opwegen tegen de risico’s van opslag van deze gevoelige gegevens buiten het paspoort zelf.

Ook het College Bescherming Persoonsgegevens heeft steeds bezwaren geuit tegen het centraal vastleggen van biometrische gegevens. Naar de mening van het College was het wetsvoorstel, zoals dat in 2006 ter advies werd voorgelegd, in strijd met Art. 8 van het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens omdat een gedegen analyse van de voor- en nadelen van één centrale reisdocumentenadministratie ontbreekt (4). Ook het gegeven dat de Officier van Justitie biometrische gegevens kan opeisen, acht het CBP een ernstige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer omdat hiermee de administratie in feite het karakter van een opsporingsregister krijgt.

Ondanks de kritiek van deskundigen en de mogelijke strijdigheid met internationale verdragen is het voorstel door het parlement en de senaat aangenomen.
De verantwoordelijke staatssecretaris, mevr. Drs Bijleveld Schouten, stelt dat zij voldoende is ingegaan op de bezwaren van het College Bescherming Persoonsgegevens. Zij vindt dat de wet het maatschappelijk belang dusdanig dient dat de inbreuk op de privacy gerechtvaardigd is conform de privacytoets van het EVRM.

Een centrale reisdocumentenadministratie met de biometrische kenmerken van alle Nederlanders, die ter beschikking kan worden gesteld voor justitiële doeleinden, is volgens de staatssecretaris geen opsporingsregister omdat het uitsluitend om identiteitsvaststelling gaat en niet om de vraag of paspoorthouders een strafrechtelijk verleden hebben.

Derhalve is volgens staatssecretaris Bijleveld het oordeel van het Europese Hof, in de zaak S. and Marper versus the United Kingdom, niet van toepassing op de Nederlandse centrale reisdocumentenadministratie.

Recentelijk heeft ook het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties in Genève aan minister van Justitie (Hirsch Ballin) kritische vragen gesteld over de paspoortdatabase (5). Europarlementariër Jeanine Hennis-Plasschaert ( VVD), wil van de Europese Commissie weten wat men van de paspoortwet vindt in het kader van privacybeschermingen en of dit wel in overeenstemming is met het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens.

Teken de Petitie

Onze klacht betreft:

1. De invoering van één centraal paspoortregister met alle gegevens voor uitgifte van paspoorten/IDkaarten.

2. Het opslaan van onze biometrische gegevens – foto’s en vingerafdrukken – in een centrale paspoortadministratie.

3. Het gebruik van biometrische gegevens door inlichtingen en veiligheidsdiensten.

4. Bevoegdheid van Officier van Justitie om paspoortgegevens, inclusief biometrische gegevens, op te vragen voor justitiële doeleinden.

5. De totstandkoming van de wetswijziging, waarbij over de inperking van de privacy vooraf geen gedegen onderzoek heeft plaatsgehad of deze noodzakelijk is en het doel niet op een andere- minder belastende – wijze te verwezenlijken is, en of voldaan wordt aan het aan het proportionaliteitsbeginsel volgens de bepalingen van het EVRM artikel 8.

6. Het risico dat onze veiligheid, individueel in gevaar wordt gebracht door de registratie van onze persoonsgegevens, in één centrale database.

7. Het risico dat het gehele bevolkingsregister in handen van onbevoegden of kwaadwillenden komt.

8. Het risico dat onze gegevens in handen komen van mogendheden, waar geen afdoende wet en regelgeving bestaat ter bescherming van persoonsgegevens.
Kortom de inperking van onze persoonlijke levenssfeer, de afbreuk van onze fundamentele grondrechten op persoonlijke vrijheid, lichamelijke integriteit en recht op bescherming van onze privé-sfeer en algemene veiligheid, zoals deze zijn vastgelegd in het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens, dat Nederland mede heeft geratificeerd.

Wij zijn ons zeer wel bewust dat een klacht bij het Europese Hof officieel pas kan worden ingediend nadat op nationaal niveau alle juridische mogelijkheden zijn beproefd en uitgeput. Er bestaat in Nederland echter geen rechtsmiddel dat kan voorkomen dat op 21 september aanstaande de centrale biometrische reisdocumentatie wordt opgestart en daarmee de aantasting van onze persoonlijke levenssfeer een feit wordt.

Dit komt omdat het paspoort en de ID-kaart in Nederland niet slechts reisdocumenten zijn maar Nederlandse burgers ook voor binnenlands gebruik een geldig paspoort/IDkaart een vereiste is. Wie niet over zo’n geldig document beschikt is uitgesloten van het maatschappelijk verkeer aangezien men geen arbeidscontract mag afsluiten, geen uitkering kan ontvangen, geen huis kan kopen, geen (verplichte) zorgverzekering kan afsluiten, zich niet kan inschrijven bij een onderwijsinstelling en zelfs het risico loopt om gearresteerd te worden zonder dat men zich schuldig maakt aan enig strafbaar feit (6).

Hierdoor staan wij op nationaal niveau praktisch machteloos om de immense inperking van onze burgerrechten aan te vechten. Het aanklagen van de Nederlandse Staat omdat deze met de invoering en toepassing van de centrale database een onrechtmatige daad begaat door het schenden van onze privacy, is feitelijk kansloos. Alleen al qua tijd is via deze weg de invoering vóór 21 september aanstaande niet te voorkomen (7).

Een bestuursrechtelijke procedure opstarten tegen de overheid kunnen burgers ook pas als het te laat is. Pas als op 21 september mensen daadwerkelijk weigeren om- onder de huidige condities- hun vingerafdrukken te laten nemen om een geldig paspoort/IDkaart te krijgen, ontstaat de situatie dat de overheid weigert om hen een geldig identiteitsbewijs te verstrekken. Niet nadat de betrokken persoon daarvan een officiële beschikking heeft verkregen kan er bezwaar worden aangetekend bij de bestuursrechter. Dan is het a)- te laat om de opstart van de centrale database tegen te houden, en kan b)- de politie iemand niet alleen arresteren wegens het niet kunnen tonen van een geldig identiteitsbewijs maar heeft men ook de bevoegdheid om foto’s en vingerafdrukken van de betrokken persoon op te slaan in een strafketendossier.

Zo zitten wij, als onschuldige burgers in de tang: enerzijds hebben we geen juridische mogelijkheid om tijdig de invoering tegen te houden van een paspoortregistratiesysteem waarbij onze gegevens voor opsporingsdoeleinden beschikbaar komen, en anderzijds lopen we het gevaar dat onze biometrische gegevens rechtreeks in justitieregisters worden opgeslagen als we niet toestaan dat onze gegevens in een dergelijke paspoortdatabank worden geregistreerd.

Vandaar dat wij u bij deze vragen om, bij voorlopige maatregel, de opname van biometrische gegevens zoals digitale foto’s en vingerafdrukken in één centrale paspoortdatabase door de Nederlandse overheid stop te zetten.

Hoogachtend,
Namens het bestuur van de vereniging Vrijbit,
J.M.T.Wijnberg (voorzitter)

1 Bijlage 1/Brief , 24 januari 2005, kenmerk 5327519/05/NCTb
2 Bijlage 2/Iedereen wordt een potentiële terrorist Eindhovens Dagblad, 11 december 2008
3 Bijlage 3/Juni 2009, open brief aan de Eerste Kamer van Drs. Annemarie Sprokkereef, Research fellow regulation of biometrics, Universiteit van Tilburg, dr. Ronald Leenes, Universitair hoofddocent, Universiteit van Tilburg prof.dr. Bart Jacobs, Universitair hoogleraar computerbeveiliging, Radboud Universiteit Nijmegen, dr. Raymond Veldhuis, Universitair hoofddocent, Universiteit van Twente en Max Snijder, voorzitter van het European Biometrics Forum
4 Bijlage 4/Advies College Bescherming Persoonsgegevens aan staatssecretaris, 30-3-2007
5 Bijlage 5/Addendum bij schaduwrapportage voor VN comité voor de mensenrechten, 25-6-’09
6 De WU-ID kent geen draagplicht maar men mag op grond van deze wet wel gearresteerd worden indien men niet op vordering daartoe onmiddellijk een geldig identiteitsbewijs laat zien.
7 Als er al een rechter bereid blijkt om de paspoortwet te toetsen aan het EVRM, zal na de uitspraak onvermijdelijk door een der partijen hoger beroep worden aangetekend.
Bijlage 6/ Brief Vrijbit en Privacy International aan leden van de Eerste Kamer, 14-6-’09
Bijlage 7/ NRC men realiseert zich te laat hoe ingrijpend…
Bijlage 8/ Parool 13-6-2009
Bijlage 9/ Volkskrant 26-7-2009
Bijlage 10/ NRC 15-7-2009
Bijlage 11/Parool 16-7-2009
Bijlage 12/ Telegraaf 21-7-2009 VVD trekt in Brussel aan bel over paspoortwet
Bijlage 13-  NRC 24-7-2009
Bijlage 14 – European Biometrics Group 20-6-09
CR-rom incl.uitzending NetwerkTV 26-6-09 video…

Bron: Vrijbit

RFID technologie – tweesnijdend zwaard

door: Louise Baanders

In plaats van al die irritante pasjes voortaan alles betalen en aantonen met één geïmplanteerde RFID-chip? Voor de consument lijkt de keuze snel gemaakt. Edoch, over de risico’s die hieraan verbonden zijn, zoals aantasting van privacy en burgerrechten, is nauwelijks iets bekend. Volgens Louise Baanders moet de technologie de mens dienen en mag het niet zo zijn dat de mens uiteindelijk de slaaf van zijn eigen schepping wordt.

onderhuidse RFID-chip

Wij leven in een tijd waarin wij de intelligentie hebben en daarmee ook een verantwoordelijkheid zonder precedent, om zelf ons lotbestemming te bepalen. We zien ons momenteel geconfronteerd met het naargeestige spookbeeld van de controlemaatschappij. Kijk naar de zorgverwekkende ontwikkelingen in de toepassing van RFID-technologie die het mogelijk maakt om totale controle te hebben over de mens.

Banken, bedrijven en politici dwingen de burger steeds meer om in sneller tempo de digitale weg te nemen. De vraag is of er nog sprake van democratie kan zijn in de steeds gecompliceerder wordende elektronische samenleving waarin de gemiddelde mens bepaalde ontwikkelingen allang niet meer kan volgen. Technologie kan geavanceerd zijn en tot veel in staat, maar het is en blijft een instrument, waarvan het nut afhankelijk is van het gebruik die ervan wordt gemaakt. Zelfs de beste technologie is een tweesnijdend zwaard.

Genetische manipulatie kan virusresistente en aan eiwitten rijke gewassen opleveren, het kan echter ook leiden tot dodelijke biologische wapens en pathogene micro-organismen. RFID-technologie zou binnen de medische sector een handig hulpmiddel kunnen zijn, maar overheidstoepassingen van deze nieuwe technologie vormen een groot gevaar voor de privacy en vrijheid van de burger. Een groeiende groep Nederlanders loopt momenteel met tenminste één chip op zak (biometrisch paspoort, ID-chipkaart, betalingsbewijzen, OV-jaarkaart) en dit is maar het begin!

Technocratie

Desondanks wordt er vastgehouden aan het hardnekkige geloof dat de techniek de oplossing zou zijn voor alle problemen en dat technologische doorbraken ons in de toekomst in staat zullen stellen om alle uitdagingen te overwinnen. Helaas, waar het ons aan ontbreekt, is de wijsheid en het mededogen die vereist zijn om technologie op een wijze manier toe te passen. Kennis brengt vruchten voort, maar wijsheid kwijnt weg. Deze gapende kloof moet nog voor het eind van dit decennium worden gedicht als we de huidige catastrofale tendens willen keren.

Technocratie betekent letterlijk: de macht of heerschappij van de techniek of van een technische benadering van de wereld. Technocratisch bestuur beschouwt doeleinden als een gegeven (wensen van opdrachtgevers of van de bevolking of van de volksvertegenwoordiging) en beperkt zich tot het zoeken en inzetten van de juiste middelen. Kenmerkend voor technocratisch bestuur is eenheid van ontwerp en toezicht, gehoorzaamheid van de uitvoerders en monopolisering van dwang.

Technocratisch bestuur wordt een kwalijke zaak, wanneer niet alleen in de sfeer van de uitvoering, maar ook in het publieke debat (de politieke ruimte) alleen nog over de juiste middelen kan worden gesproken. Het lijdt geen twijfel dat we die kant op gaan en de massale groei op het gebied van radio frequency identification, oftewel RFID, is daar een bewijs van.

Overtuigingen

De filosoof Jacques Ellul schreef in zijn boek The Technological Society: ‘Techniek vereist voorspelbaarheid en, evenzeer, precisie in de voorspellingen. Het is dus noodzakelijk dat de techniek prevaleert over het menselijk wezen. Voor de techniek is dit een zaak van leven of dood. De techniek moet de mens reduceren tot een technisch dier, de koning van de slaven der techniek. Voor deze noodzaak moet de menselijke grilligheid vermorzeld worden; de technische autonomie gedoogt geen menselijke autonomie. Het individu moet worden gekneed door technieken, hetzij negatief (door de technieken om de mens te kunnen begrijpen) of positief (door de aanpassing van de mens aan het technisch kader), om de schoonheidsfouten die zijn persoonlijke wil veroorzaakt in het perfecte patroon van de organisatie te kunnen wegvagen.’

De gevangen mens

Een van de gevaarlijkste overtuigingen van de wetenschap is dat de wereld een gigantische machinerie zou zijn. Dit geloof dateert uit het begin van de moderne tijd en is een restant van het wereldbeeld van Galileo en Newton, waarin eenvoudige oorzaken rechtstreekse en eenvoudige gevolgen hadden. De gedachte dat de wereld een immens mechanisme is, was een uitstekend uitgangspunt voor het benutten van middeleeuwse technologieën maar voor de huidige spitstechnologieën schiet het hopeloos tekort. De moderne technologieën werken nu eenmaal niet als newtoniaanse machines en zijn niet meer zo voorspelbaar.

Desondanks wordt er vastgehouden aan de overtuiging dat de wereld nét zo maakbaar is als een machine. Het mechanische model schiet zelfs tekort waar het de invloed van onze technologieën op de natuur betreft. De manier waarop een getransplanteerd gen in een plant tot expressie komt is te voorzien, maar de wisselwerking tussen deze gemodificeerde plant en haar natuurlijke omgeving laat zich niet zo makkelijk voorspellen en het resultaat kan onwenselijke gevolgen hebben voor andere soorten.

RFID propaganda

Op 16 maart van het jaar 2007 bezocht ik de vakbeurs Zorg & ICT, het platform voor ICT-toepassingen en diensten in de zorgsector. Als (vermeend) klant woonde ik het RFID College van PHI Data BV (specialist op het gebied van patiënten-identificatie) bij. Al bij de inleiding werd snel duidelijk dat er sprake was van propaganda.

Deze werd verzorgd door Bart Schermer van het RFID Platform Nederland ook wel ‘The fellowship of the Chip’ genoemd. Hij begon met de woorden: “RFID is niet langer een ‘wondertechnologie’, maar een volwassen technologie die nu al bijdraagt aan onze economie, veiligheid en kwaliteit van leven.” Vervolgens werden diverse aspecten van RFID beknopt en uitvoerig toegelicht, met name de positieve aspecten van RFID, zoals veiligheid en kostenbesparing.

Doelstelling van deze dag was om potentiële klanten te winnen voor de RFID technologie. Er zijn verschillende organisaties in Nederland die pilots met deze techniek uitvoeren of RFID zelfs al volledig hebben geïntegreerd in hun bedrijfsprocessen. Om er maar enkele te noemen: Het AMC, Capgemini, Geodan, Intel, Boijmans van Beuningen, Ahold, Oracle, Jumbo Supermarkt en niet te vergeten de beroerde Baja Beach Club in Rotterdam.

In de zomer van 2004 heeft Schiphol in samenwerking met KLM RFID-technologie getest door op bepaalde vluchten de koffers te voorzien van RFID-chips. Door middel van deze technologie moet het aantal zoekgeraakte koffers flink gereduceerd worden. Deze pilot was zo’n succes dat Schiphol nu alle koffers wil voorzien van een RFID-chip.

Toepassingen

Ook ziekenhuizen willen de RFID technologie gaan toepassen, zo bleek tijdens het symposium. De vraag of er ook plannen zijn om mensen te chippen, werd tijdens het symposium ontkennend beantwoord (maar niet echt overtuigend). In eerste instantie zal elke patiënt een polsbandje gaan dragen met een barcodesysteem met daarin opgeslagen allerlei persoonlijke informatie en medische gegevens.

Tijdens de lezing werd er echter gesproken over de nadelen van zo’n laserbandje. Sommige patiënten zijn allergisch en andere vinden zo’n bandje erg hinderlijk. Bovendien zou je de polsband kunnen verliezen. Het is niet uit te sluiten dat er in de toekomst toch zal worden besloten voor implantatie van de RFID-chip.

De controle-geest van onze maatschappij

Wim Griffioen van PHI Data zei op het symposium dat patiënten bang zijn voor een RFID-polsbandje, maar dat ze waarschijnlijk van idee zullen veranderen als ze zien dat ze hiermee een snelle toegang krijgen tot entertainment (streaming-tv, -video, -radio). In de nieuwe gevangenis in Lelystad kregen vorig jaar zes gedetineerden een RFID-polsbandje op proef.

Het werd me gedurende het ICT & Zorg symposium duidelijk dat we moeten strijden voor een verbod op implanteren van tags in mensen zoals dat nu al bij dieren gebeurt. We moeten absoluut zien te voorkomen dat het RFID-polsbandje wordt vervangen door de implanteerbare chip.

Gevaren

De ziekenhuizen zullen een tussenstap zijn en als het begrip privacy eenmaal is gemolesteerd, dan is de volgende stap een makkie want de rest zal volgen. Medische ethiek zal niet langer een rol spelen want onder het mom van ‘veiligheid’ is alles toegestaan. Dus zullen de brave patiënten ja knikken want de dokter heeft gesproken, want als de dokter zegt dat het goed voor je is, dan gelooft een gemiddeld mens dit eigenlijk meteen.

Het onder ogen zien van de gevaren van de RFID technologie, betekent niet dat we de techniek overboord moeten zetten. De techniek kan ons leven vergemakkelijken en verrijken. Deze moet echter de mens dienen en niet zo zijn dat de mens uiteindelijk de slaaf van zijn eigen schepping wordt.

Bovendien vind ik dat er meer informatie en aandacht moet worden gegeven op het gebied van het ethische aspect en het vraagstuk van de privacy in de toepassing van deze RFID technologie. Een technische toepassing van RFID in controlesystemen, kan niet anders dan leiden tot het verlies van privacy en is dus een aantasting op onze recht op vrijheid.

De schrijfster zet zich in voor de actiegroep Stop VeriChip. De actiegroep werkt samen met het Meldpunt Misbruik Identificatieplicht.

RFID en risico’s

RFID is kort voor Radio Frequency Identification; een techniek die middels radiogolven mensen of zaken identificeert. Informatie over een persoon of object wordt opgeslagen op een RFID-chip en deze laat zich via de ether uitlezen. Zo’n chip, soms zo klein als een zandkorrel, kan bijvoorbeeld een serienummer bevatten, maar ook bijvoorbeeld NAW-gegevens en een digitale foto.

Speciale apparatuur kan de chip op afstand uitlezen en dat is het grote voordeel van RFID. Er is geen contact met een apparaat nodig, zoals met bijvoorbeeld de magneetstrip op een bankpas. De chip hoeft ook niet zichtbaar te zijn zoals een streepjescode. Een RFID-chip werkt ook als hij is opgenomen in een product, een pasje of – bijvoorbeeld middels een injectienaald – in het menselijk lichaam.

RFID wordt steeds vaker gebruikt als sleutelloze vervanger van de streepjescode om bijvoorbeeld een inventaris op peil te houden. RFID kan sleutelloze deuren openen, er zijn betaalsystemen die met RFID werken en plannen om RFID in paspoorten te gebruiken. RFID is al langer in gebruik om de eigenaar van een weggelopen huisdier te achterhalen door een chip in huisdieren te injecteren.

Hoewel niet alle RFID-toepassingen risico’s met zich mee brengen, kunnen door een aantal eigenschappen van deze nieuwe technologie privacy en burgerrechten in het gedrang komen. Een brede toepassing van RFID is afhankelijk van de ontwikkeling van databasesystemen voor de opslag van een gigantische stroom informatie afkomstig van alle unieke artikelen. Deze bestanden kunnen gemakkelijk gekoppeld worden aan persoonlijke gegevens, bijvoorbeeld wanneer een klant met zijn pinpas betaalt of gebruik maakt van een klantenkaart.

Door de toenemende geheugen- en rekencapaciteit van computers is hierdoor een intensieve datamining mogelijk op basis van zeer specifieke zoekprofielen. Door het koppelen van productinformatie aan betalingsgegevens van klanten, kan zeer gedetailleerde informatie verkregen worden over het gedrag van consumenten. Daarnaast maakt RFID-labeling in winkels het niet alleen mogelijk om gegevens te verzamelen over wie, wat, waar en wanneer koopt, maar ook voor welke schappen en hoe lang een consument stil blijft staan, welke producten zij uit het schap pakt, maar uiteindelijk weer terugzet of welke route hij/zij aflegt in een supermarkt.

RFID-labels kunnen op afstand uitgelezen worden, zonder dat iemand hier iets van hoeft te merken. Leesapparatuur kan onzichtbaar ingebouwd worden in iedere mogelijke omgeving waar mensen of goederen bijeenkomen. RFID-scanners zijn al succesvol ingebouwd in vloertegels, tapijten en matten, in deurposten, winkelschappen en toonbanken. Daardoor is het voor de consument onmogelijk om te weten of hij of zij wordt ‘gescand’.

Als de persoonlijke identiteit gekoppeld zou worden aan unieke RFID-nummers, kunnen individuen getraceerd en gerubriceerd worden zonder hun toestemming of medeweten. Een RFID-label in een schoen bijvoorbeeld zou kunnen dienen als een ‘de facto’ identificatie voor de drager. Zelfs wanneer de informatie op itemniveau algemeen blijft, blijft het mogelijk om mensen die dergelijke producten dragen of bij zich hebben, te koppelen aan bijzondere gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld demonstraties. In Nederland beginnen de eerste proeven met de Chipkaart OV met daarin RFID-technologie waarbij alle reisbewegingen van reizigers in een centrale database worden opgeslagen. De Europese Centrale Bank overweegt om eurobiljetten van RFID te voorzien.
(bron: BITS )

De consument is onbekend met het gevaar dat RFID technologie voor de veiligheid van persoonlijke informatie vormt, zo blijkt uit recent onderzoek van het Europees Parlement. De consument beschouwt de technologie als niets meer dan een elektronische sleutel of portemonnee, maar het is dus in staat om bewegingspatronen, uitgaven, productiviteit, voorkeuren, gewoontes en nog veel meer te registreren.

“Degene die deze systemen implementeren moeten daarom een eenvoudig te begrijpen overeenkomst voor hun eindgebruikers opstellen,” zo concluderen de onderzoekers. Eindgebruikers zouden ook invloed moeten hebben hoe RFID systemen worden opgezet en bepalen hoeveel privé-gegevens voor een bedrijf nodig zijn. Overheden moeten vaststellen of verzamelde RFID data voor datamining gebruikt wordt. (bron: rfid4u )

Bron: Ravage Digitaal