ASEAN landen streven naar politieke en economische unie naar voorbeeld EU in 2015

Door: Leigh Phillips

De leiders van tien Zuidoost-Aziatische landen hebben een verklaring ondertekend om hun economieën te integreren en een economisch/politieke Unie te construeren die op dat van de Europese Unie wordt gemodelleerd rond 2015.

Kaart van de ASEAN-landen

Tijdens de jaarlijkse vergadering in Thailand in het weekend voor de Vereniging van Zuidoost-Aziatische Naties, gingen de hoofden van tien Aziatische landen met de Cha-Am Hua Hin Verklaring op de Routekaart voor een ASEAN-Gemeenschap akkoord (2009-2015). Het plan ziet eruit om een interne markt – hoewel zonder een euro-stijl gemeenschappelijke munt – binnen zes jaar te bouwen.

„Dit doel van de ASEAN wordt dringender gemaakt door de globale financiële crisis“,  lees de 12 pagina lange Verklaring.

„ASEAN moet aan deze financiële crisis effectief antwoorden om zijn centrale positie in de regionale architectuur te behouden. In dit verband, stelden wij alle organen van de ASEAN verplicht om te worden geleid door het ASEAN- Handvest en deze volledig tot stand te brengen.“

ASEAN, die in 1967 werd opgericht om de Vereniging van Zuidoost-Azië te vervangen, brengt Indonesië, Thailand, Maleisië, Singapore, Brunei, de Filippijnen, Kambodja, Laos, Myanmar en Vietnam samen.

Het gebied is lichtjes groter dan de Europese Unie in termen van bevolking, eerstgenoemde zijnde rond de 570 miljoen mensen en laatstgenoemde ongeveer 500 miljoen, maar hun economieën dragen geen vergelijking. ASEAN heeft het gecombineerd jaarlijks BBP van €870 miljard, terwijl het BBP van de EU binnen over €12 triljoen klokt.

Eerste minister van Thailand, Abhisit Vejjajiva, zei dat de verwezenlijking van een „aantrekkelijke interne markt“ voor het gebied dringend was.

Het verder handelen ontwikkelt de integratie van het blok, dat één stap voorbij het handvest beweegt, ondertekenden de naties in 2007 dat overeenstemming is vereist onder alle lidstaten voor elke actie op ASEAN-niveau.

De groep moet ook een mensenrechten detachement construeren, maar het lichaam zou grotendeels tandenloos zijn, niet in staat zijnde om welke mishandeling dan ook te bekritiseren die in enig land voorkomen.

Nochtans, de brede ongelijkheden tussen de verschillende economieën in de ASEAN „maakt het moeilijk om gemeenschappelijke normen tot stand te brengen omdat onze nationale normen zo ver uit elkaar staan,“ zei Minister van Financiën Korn Chatikavanij in een interview, volgens Bloomberg nieuws.

„Wij moeten realistisch zijn in het soort doelstellingen dat wij voor 2015 bepalen“, ging M. Korn verder.

„Wij spreken niet over het niveau van integratie dat in de EU heeft plaatsgevonden“.

Verklaring van het voorzitterschap namens de EU waarbij de inwerkingtreding van het Handvest van de ASEAN wordt verwelkomd

De Europese Unie is verheugd over de inwerkingtreding van het Handvest van de ASEAN.

Deze tekst, waarin een nieuw institutioneel kader wordt vastgesteld, vormt een belangrijke stap in het proces van regionale integratie in Zuidoost-Azië. Het Handvest zal het mogelijk maken de economische en handelsbetrekkingen binnen de ASEAN te verdiepen en bij te dragen tot vrede en veiligheid in de regio. Voorts zal dit vernieuwde kader de ASEAN in staat stellen een sterkere politieke rol te spelen en zich nog meer te doen gelden in de regio. Aldus zal het Handvest bijdragen tot een sterkere ontwikkeling en een grotere stabiliteit in de gehele regio.

De Europese Unie onderschrijft de in het Handvest vervatte gemeenschappelijke waarden en beginselen van de ASEAN-staten, met name de bevordering van de democratie en de mensenrechten. Zij is ingenomen met de instelling van een mechanisme ter bevordering en bescherming van de rechten van de mens.

Deze gemeenschap van waarden en de institutionele ontwikkelingen van de ASEAN moeten ons aanmoedigen om onze betrekkingen zowel op economisch als op politiek gebied verder te verdiepen. Aldus zal het Handvest het mogelijk maken de banden tussen de Europese Unie en de ASEAN te versterken. In die geest hebben de Europese Unie en verscheidene lidstaten reeds hun voornemen aangekondigd om binnenkort ambassadeurs te accrediteren bij het secretariaat-generaal van de ASEAN.

De kandidaat-lidstaten Turkije, Kroatië* en de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië*, de landen van het stabilisatie- en associatieproces en mogelijke kandidaatlidstaten Albanië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro en Servië, en de EVA-landen IJsland, Liechtenstein en Noorwegen, die lid zijn van de Europese Economische Ruimte, alsmede Oekraïne, de Republiek Moldavië, Armenië en Georgië, sluiten zich bij deze verklaring aan.

* Kroatië en de Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië blijven deelnemen aan het stabilisatie- en associatieproces.

Lees de Verklaring op PDF

Bron: EUobserver

ASEAN (Association of Southeast Asian Nations), mogelijke Unie tussen Aziatische landen

De ASEAN (Association of Southeast Asian Nations) is een organisatie van tien landen in Zuidoost-Azië. Doel is het bevorderen van economische, culturele en politieke samenwerking.

Vlag van de ASEAN-landen

De ASEAN werd op 8 augustus 1967 opgericht door de Filipijnen, Indonesië, Maleisië, Singapore en Thailand, tijdens de Bangkok Declaration. Het sultanaat Brunei werd in 1984 lid, Birma (nu Myanmar), Cambodja, Laos (1997) en Vietnam (1995) volgden later.

De landen telden in 2002 samen 500 miljoen inwoners. Het bruto binnenlands product bedroeg 700 miljard dollar; en de groei lag boven de 4 procent.

Op 6 oktober 2003 begon een tweedaagse topconferentie op het eiland Bali. Op 7 oktober 2003 werd Bali Concord getekend, een overeenkomst die voorziet in een economische gemeenschap die uiterlijk in 2020 een feit moet zijn. Mahatir Mohamad, de premier van Maleisië, was sceptisch.

Het betreft de volgende 10 landen: Brunei, Cambodja, Filippijnen, Indonesië, Laos, Maleisië, Myanmar (tot 1989 Birma geheten), Singapore, Thailand en Vietnam. Samen met Japan, China en Zuid Korea vormen deze 13 landen het zgn. East Asian Summit Bloc, ASEAN+3. In december 2005 is in Kuala Lumpur het voorstel gelanceerd om te komen tot een regio brede Free Trade Association en als het aan de Japanse Minister van Economy, Trade en Industry, de heer Toshihiro Nikai, ligt voegen zich bij dit economische blok ook nog India, Australië en Nieuw Zeeland. Sinds die tijd wordt er wel gesproken van: “Asean and its six dialogue partners”, ASEAN+6 (EAS).

ASEAN Summit

In mei 2006 is dit voorstel herbevestigd in Hyderabad, en in november 2007 stond het onderwerp in New Delhi centraal tijdens de “high level conference on economic integration: Agenda for the East Asian Summit”, waarbij van verschillende zijden is opgemerkt dat het uiteindelijke doel van zo’n regio brede Free Trade Association zou moeten zijn de introductie van de ACU, de Asian Currency Unit. Valuta integratie staat hoog op de agenda en er wordt opgemerkt dat “it took 30 years for Europe to launch the single currency, but it will take less for Asia because Asia has the textbook from Europe to use”.

Als we dan beseffen dat in 2006 al de helft van de wereldbevolking in de EAS landen leeft, het gebied in dat jaar reeds een Bruto Nationaal Product heeft van ongeveeer US$ 9 triljoen (vgl. US 12,4 triljoen $ en de EEG 13,3 triljoen) dan kunnen we ons voorstellen dat, gezien de groeitempi van de onderscheiden economieën, tegen het jaar 2020, het jaar waarin men beoogt de ACU te introduceren, het gecombineerde Bruto Nationaal Product van de EAS landen significant groter zal zijn dan dat van de VS en de EU. Wat betekent dit voor de concurrentie verhoudingen tussen de economische “blokken” en zal de momentane substitutie van de dollar door de euro een voortzetting krijgen in de substitutie euro door ACU? Hier tekenen zich interessante onderzoeksvragen af, zo dunkt mij. Een zijdelingse maar wel als belangrijke bedoelde opmerking inzake deze grensvervagende Aziatische ontwikkeling is dat het mij opvalt dat er in Europa en in de VS zo weinig aandacht wordt besteed aan de mogelijke introductie van de ACU. Het ACU project lijkt in de westerse wereld nauwelijks bekend te zijn, zo heb ik ook zelf telkenmale kunnen vaststellen, en dat roept weer vragen op over onze informatievoorziening en onze daaruit voortvloeiende ‘wereldbeelden’.

Bron: Wikipedia

Bron: Universiteit Twente